Laatst had ik een mooie mailwisseling met iemand over perfectie in ons werk. De rust en sereniteit vielen haar op. En ook de beelden, ‘bijna tot aan perfectie’. Eerder kregen we hier ook opmerkingen over via onze nieuwsbrieven. Van de week in een gesprek met een mede-ondernemer hoorde ik dezelfde soort vragen: ‘Mag je wel van schoonheid houden? Moet je werk of je leven niet vóóral betekenisvol zijn?’

‘Dat wat als een mooi streven begon – namelijk het echte, eerlijke leven laten zien – lijkt nu soms een doel op zich te worden.’

Is het een nieuwe trend; imperfectie? We lezen het in blogs en in zelfhulpboeken. We zien het op social media. Alles halen we uit de kast om niet meer perfect te hoeven zijn. Om het perfecte plaatje los te mogen laten. Om ook de echte, minder mooie kanten te laten zien. Geen perfecte foto’s meer. Rauw, onbewerkt, zonder filter. Want dat is het echte leven toch ook?

Ik houd van het echte leven. Ik pleit ervoor zoveel mogelijk jezelf te mogen zijn als mens, en als ondernemer. En dat ook te laten zien. Ik weet ook dat blije en perfecte foto’s van mensen een negatief effect kunnen hebben op je psychische welbevinden en je zelfbeeld. Dat die je het gevoel kunnen geven alsof het leven alleen maar leuk is en moet zijn.

Maar helpt imperfectie en deze ‘kwetsbaarheid’ ons echt verder? Dat wat als een mooi streven begon – namelijk het echte, eerlijke leven laten zien – lijkt nu soms een doel op zich te worden. ‘Maak de perfectie iets minder mooi, dan is het echter, net als het leven van alledag.’

‘Ik kan me enorm verwonderen over alles wat écht mooi is, omdat het nou eenmaal zo is.’

Wat nu als dingen of mensen om je heen mooi zijn, gewoon zoals ze zijn?

Ik wil juist even op adem komen van het leven van alledag. Even zonder ruis en rafels (want die zijn er ook bij mij genoeg). Ik wil genieten onder een boom, aan de waterkant, of van een bloem, gewoon op kantoor.

Ik houd van mooie dingen, van schoonheid. Kan genieten van dingen die kloppen en juist daarom mijn hart raken. Kan me enorm verwonderen over alles wat écht mooi is, omdat het nou eenmaal zo is. Ik kan (en dat komt natuurlijk ook door mijn vak) genieten van goede styling, omdat dat aandacht weerspiegelt. Daarin voel ik dat ergens moeite voor is gedaan, ergens over is nagedacht.

De gewonigheid van het leven raakt me, omdat het leven júist zo eenvoudig mooi kan zijn. Als je het wilt zien.

En daarvan wil ik delen. Delen ter inspiratie. Omdat het rust en ontspanning geeft als dingen kloppen. Als iets in je omgeving harmonie brengt. Omdat je een mooi beeld als een kleine adempauze kunt ervaren in de ratrace van je dag. Omdat het je helpt even in het moment te zijn – ook al weet je dat er nog duizend-en-een dingen gedaan moeten worden.

‘Mooie dingen zijn er. Juist omdat ze zijn, in plaats van doen.’

Ik houd van de natuur. Maak graag foto’s van gewone, prachtige landschappen. De natuur is zonder oordeel. Ze is zoals ze is. Mooie dingen zijn er. Juist omdat ze zijn, in plaats van doen. Niets vragen. Niet oordelen. Je ruimte geven. En dat is genoeg.

Bewust op zoek gaan naar een stoorzender in een mooi beeld is voor mij alsof je in een restaurant zegt dat je niet al te lekker eten wilt ontvangen, omdat het leven ook niet al te ‘lekker’ is.

Geniet van dat wat goed is. Gun het jezelf om het moois te zien, zoals het er al is. Blijf dicht bij jezelf.

Daar kies ik voor. Met vallen en opstaan. Mijn eigen stem vinden tussen alle prikkels kost best moeite. Maar met mijn liefde voor mooie dingen, een kleine adempauze in een dag, gaat dat me steeds beter lukken.

Op Instagram vroegen we tijdens een reflectiemoment: Wat betekent perfectie voor jou? Reageer gerust als deze blog of die vraag je raakt. We zijn benieuwd naar jouw gedachten hierover.