Met je grote ogen opengesperd, lig je daar. Aandachtig te kijken. Naar dansende blaadjes. Glinsterende zonnestralen. Voorbijdrijvende witte wolken. Het is allemaal nog zo nieuw voor je. Je bent pas een paar maanden op de wereld.

Ik neem je vaak mee naar buiten. Dan wandelen we de straat uit, langs het dijkje, over de witte bruggetjes, een rondje door het park. En dan via de andere kant van het park, over het dijkje en de grote brug weer terug. Ik loop die route ondertussen blind.

Maar door jou te zien kijken, realiseer ik me dat ik me dat niet wil laten gebeuren; de route lopen omdat het een bekende weg is. Jouw blik leert me dat ook een bekende weg het waard is om naar te kijken. De kunst is om de verrassingen te zien.

Ik sta stil en kijk met je mee omhoog. Ik zie het groen van de bomen, een veelkleurige lucht. De avond nadert. Een zwerm zwarte vogels vliegt over. Ik kijk nieuwsgierig omlaag of jij ze ook opmerkt en zie dat je de vogels volgt. En al zijn het voor jou nog bewegende objecten die je niet kunt plaatsen in tijd, kleur of soort – je grote heldere ogen nemen alles op. Zou jij ook de kalmte ervaren die ik ervaar, het geluk voelen dat ik voel, je verwonderen zoals ik me verwonder over dat wat we zien?

Nog voor we het park uit zijn, val je tevreden in slaap. Gewiegd door de wandelwagen. Door het gesuis van auto’s in de verte. Het geruis van de bladeren aan de bomen. Door kwetterende eenden en kletsende mensen die we passeren.

Ik doe het je niet na.

We wandelen naar huis en ik houd m’n ogen en oren open. Om de bekende weg opnieuw te ervaren.

Wil je vaker geïnspireerd raken met dit soort blogs? In onze nieuwsbrief bieden we je twee keer per maand inspiratie, quotes, reflectiemomenten, opdrachten en shoptips over natuur, onthaasting en klein geluk. En iedere eerste dinsdag van de maand ontvang je gratis inspirerende downloads met een (natuur)foto en quote. Meld je hier aan.